Próbowałem: AMD A6-3650 APU i A8-3850 APU - to nie jest prawdziwy artykuł
APU, Fusion, Vision, IGP, heterogenicznie programowalny chip. Wysoki stopień integracji. Wszystko w jednej płytce. To są słowa kluczowe. Dostępne jest Llano, które walczy o względy klientów zarówno na platformach stacjonarnych, jak i mobilnych. Po APU AMD A8-3850, , A6-3650 odwiedził nas również…
Ta historia zaczęła się około 5 lat temu. Wszyscy podnieśliśmy głowę, gdy usłyszeliśmy wiadomość, gdy AMD ogłosiło przejęcie firmy ATI Technologies, która słynęła z kart graficznych i chipsetów płyt głównych marki Radeon. W tamtych czasach przeciętny człowiek miał trudności ze zrozumieniem, dlaczego ten krok był potrzebny producentom procesorów numer dwa, ale było wielu, którzy potrafili już czytać między wierszami.
Biznes GPU nawet wtedy nie był biznesem tysiąclecia, a znaczna część Radeonów znalazła nowe domy w maszynach Intela, ale część tego obszaru musiała się pożegnać pod marką AMD. AMD celowało w ten ruch w przyszłość, a nie w teraźniejszość, która w przeciwnym razie kosztowała firmę 5,4 miliarda dolarów. Do tego potrzebne były pożyczki, ogromne raty spłaty, spadający udział, przewaga Intela, a kryzys gospodarczy spowodował poważne trudności w życiu firmy. Mimo wszystkich trudności AMD praktycznie nie miało wyboru.
Liderzy zdali sobie sprawę, że aby przetrwać na dłuższą metę, konieczne będzie powołanie do życia kompletnej, wszechogarniającej platformy, na której Intel już wtedy pracował pełną parą. Oznacza to, że procesor, chipset, który może zawierać rdzeń graficzny, oraz kontrolery graficzne muszą być zbudowane we własnych ścianach pod tym samym brandingiem. To był podstawowy pomysł, ale jeszcze bardziej przyszłościowy pomysł powstał w umysłach inżynierów, pomysł zwany Fuzją podczas chrztu. Koncepcja ta zakładała, że zadania CPU i GPU powinny być połączone na jednym kawałku krzemu. Ponieważ producent procesorów nie miał technologii i doświadczenia, aby produkować GPU, przejęcie firmy ATI okazało się również nieuniknionym krokiem w tym kierunku.
Przez długi czas o Fusion wiedziano bardzo niewiele, ale z biegiem czasu coraz więcej informacji o nadchodzących produktach i technologiach ociekało, podczas gdy na pierwszy przedstawiciel Fusion musiał czekać dopiero w lutym tego roku. W końcu stało się to nie Llano, ale platformą Brazos, za pomocą której AMD wysłało poważny komunikat wojenny do linii produktów Intel Atom i rozpoczęła się krwawa bitwa w dziedzinie odpowiednio nettopów i netbooków.
A więc mogliśmy już zapoznać się z terminem APU w związku z Brazosem, który byłby w tyle, polecamy nasz artykuł na ten temat. Pół roku później pojawił się sequel, wraz z wydaniem Llano, APU przenoszą się również na mocniejsze komputery stacjonarne i mobilne, zobaczmy, co musisz wiedzieć o nowej rodzinie!
AMD nie ma tajemnicy wielkich nadziei związanych z układami Llano. Nowość w dniu premiery nasz kolega już to szczegółowo przedstawił, ale jak to się mówi, „powtórzenie jest matką wiedzy”.
Czym są „Llano”, „Ryś” i „Sabina”?
Nowościom drugiego co do wielkości producenta procesorów towarzyszy kilka wymyślnych nazw. Chip o nazwie kodowej Llano to kolejny programowalny heterogenicznie (jednostka przyspieszonego przetwarzania). APU jest zbudowany na liniach produkcyjnych GlobalFoundries ’32nm SHP, ma fizyczną powierzchnię 228 milimetrów kwadratowych i zawiera 1,45 miliarda tranzystorów. Układ zawiera do czterech rdzeni procesora x86, a także potężny IGP z 400 jednostkami obliczeniowymi. Llano można postrzegać jako fundament dwóch platform: Lynx na desktopie i Sabine na rynku mobilnym. Ta ostatnia może pakować pamięć systemową działającą z częstotliwością do 1600 MHz w dwa gniazda SODIMM, podczas gdy ta pierwsza może być oficjalną pamięcią DDR1866 do 3 MHz przy napięciu 1,5 V.
Członkowie platformy Sabine
Przedmowa jest taka, że AMD uderzyło w róg z Llano na głowie. Analitycy spodziewają się stałego spadku na rynku samodzielnych procesorów graficznych – Fusion jest teraz tylko olejem w ogniu – a spełnianie potrzeb użytkowników wymaga takich produktów. . APU ma wydajność Athlon II X4 lub dyskretnej karty graficznej low-end, co czyni go atrakcyjnym dla bardzo szerokiej warstwy.
Pełna gama komputerów stacjonarnych Llano
Każdy poziom, prawie wszystko!
Seria AMD A4 — poziom podstawowy
Jako członek serii A4, A4-3400 zawiera dwurdzeniowy procesor i zintegrowany kontroler graficzny Radeon HD 6410D. Procesor ma taktowanie 2,7 GHz, a procesor graficzny 600 MHz. APU należy do klasy mocy 100 W. A4-3300 ma podobne parametry, niezmieniony kontroler SUMO ze 160 jednostkami obliczeniowymi i 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Produkt narodził się z zasadniczo prostą redukcją zegara, więc szybkość procesora została zmniejszona o 200 MHz, podczas gdy szybkość GPU została zmniejszona o 157 MHz.
Seria AMD A6 — klasa średnia
Seria ma trzech członków, ale początkowo tylko to A6-3650 będzie dostępny. Czterordzeniowy procesor jest taktowany zegarem 2,6 GHz i pobiera do 100 watów. Za nim plasuje się A6-3600 – 2,4/2,1 GHz (Turbo Core), również wyposażony w cztery rdzenie. Z numeracji APU (kończącej się na xx00) widać, że jego zapotrzebowanie na moc wynosi poniżej 65 watów. W najmniejszym egzemplarzu inżynierowie zdezaktywowali rdzeń procesora, ale nie dokonali żadnej innej zmiany w porównaniu z A6-3600. Wszystkie trzy APU są wyposażone w HD 6530D, w którym aktywowano 320 shaderów.
Wierzchołek góry lodowej: serie A8 i A6
Seria AMD A8 — górna obudowa
AMD A8-3850 APU górny i dolny
Najpotężniejsze APU Lynx można znaleźć tutaj. Kategoria ta opiera się obecnie na dwóch modelach, ale A8-3870 „Black Edition” pojawi się jeszcze w tym roku. Cztery rdzenie procesora A8-3850 działają z częstotliwością 2,9 GHz, więc nic dziwnego, że 100-watowy głód mocy. A8-3800 - 2.7 / 2.4 GHz (Turbo Core) - na pierwszy rzut oka nie tylko wygląda obiecująco pod względem zużycia energii. Zintegrowany procesor graficzny serii A8 to Radeon HD 6550D.
„Sumo” jest nie do pobicia
Zintegrowany procesor graficzny „Sumo” Llano to rodzaj reinkarnacji Redwood. IGP został wyposażony w pięć 80-kierunkowych tablic cieniujących, 20 kanałów teksturowania kompatybilnych z Gather4 i dwa bloki ROP z ośmioma jednostkami mieszającymi. GPU oczywiście wykorzystuje pamięć systemową do przechowywania danych, do których APU może uzyskać dostęp za pośrednictwem dwukanałowego kontrolera pamięci. Z góry koperta, wydajność kontrolera, który jest buffalo w swojej kategorii zależy w znacznym stopniu od szybkości pamięci. Bazując na pomiarach z zagranicznych serwisów testowych, wskazane jest użycie przynajmniej 1600MHz pamięci DDR3, w przeciwnym razie można spodziewać się znacznego spowolnienia. Podobnie jak platforma Brazos, obsługiwane są wszystkie technologie niezależne od dostawcy: DirectX 11, OpenGL 4.1, OpenCL 1.1, OpenGL ES 2.0, WebGL, WebCL, DirectCompute 5.0.
A silnik multimedialny UVD 3 gwarantuje akcelerację wideo H.264 / AVC, MPEG-2/4, VC-1, DivX i Xvid do rozdzielczości Ultra HD. AMD uznało za stosowne ożywić koncepcję Hybrid CrossFire, obecnie nazywaną Dual Graphics. Oznacza to, że można skojarzyć oddzielne karty graficzne zdefiniowane jako dodatek do IGP Llano, sumując prędkości tych dwóch. Jednak ta funkcja działa tylko z kilkoma kontrolkami, które pokazano poniżej. Kontroler PCI-E może obsłużyć łącznie 24 pasma, z których 16 jest dla zewnętrznego kontrolera wideo, 4 dla FCH, a cztery więcej dla urządzeń wymagających małego opóźnienia i stosunkowo dużej przepustowości, takich jak Ethernet.
Dziękuję, możesz usiąść, świetnie.
Druga strona medalu
Rdzenie procesora, zwane APU Husky, nie mają pamięci podręcznej trzeciego poziomu, ale inżynierowie zwiększyli rozmiar pamięci podręcznej L512 z 1 kilobajtów do 2 megabajta, aby uzupełnić braki. Rozmiar pamięci podręcznej danych L1 i instrukcji L1 wynosi 64-64 KB.
Struktura architektury jest bardzo podobna do przestarzałych już rozwiązań K10. Każdy rdzeń składa się z 35 milionów tranzystorów, ma powierzchnię 9,7 mm2 i typowe zużycie 10-15 watów, które można zmniejszyć do 2,5 watów po rozładowaniu ze względu na agresywne bramkowanie. Zestawy instrukcji obejmują SSE1, SSE2, SSE3, SSE4A i wszystkie 3DNow! zna rozszerzenie. Biorąc pod uwagę historię architektury, nic dziwnego, że nie obsługuje ona SSE 4.1 i 4.2.
Nie można przeoczyć obecności TurboCore 2.0. Ta funkcja pojawiła się nawet w przypadku płytek Thuban. Metoda jest w stanie znacznie zwiększyć częstotliwość taktowania rdzeni procesora, oczywiście tylko wtedy, gdy zwiększone zużycie nie przekracza maksymalnego określonego limitu TDP. Posługując się konkretnym przykładem dla ułatwienia zrozumienia: jeśli IGP jest w pełni obciążony, nie można podnieść zegara procesora, ale jeśli ładujemy tylko silnik UVD - który ma znikomy pobór mocy - TurboCore 2.0 może znacznie zwiększyć zegar rdzenia Husky, aby zwiększony zużycie nadal mieści się w predefiniowanej ramce TDP. Może to oznaczać do 35 MHz dodatkowej prędkości w 900-watowych wersjach mobilnych. Należy również wspomnieć, że TurboCore 2.0 dotyczy tylko rdzeni procesora, już nie z IGP.
Ściśle z tym związane jest ulepszone zarządzanie energią, które jest teraz w stanie całkowicie odłączyć nieużywane komponenty, co znacznie zmniejsza zużycie chipów.
